فرماندهی که نیروهایش را همچون فرزندانش دوست داشت

آنچنان به نیروهای تحت امرش توجه داشت که تصور بر این بود که آنان را بیشتر از بچه هایش دوست دارد.

از رهبر انقلاب با تعبیر «آقام»(آقایم) یاد می کرد. وقتی هم به آرزویش که شهادت بود رسید؛ مقام معظم رهبری درباره اش چنین فرمودند: «فقدان کسانی از قبیل شهید ستاری ... و دیگرانی که به شهادت رسیدند؛ حقیقتا داغی است بر دل هر کس که نسبت به نیروی هوایی احساس خویشاوندی و نزدیکی می کند. این فقدان، برای من یک داغ بود. ایشان (ستاری) از جمله افسران مؤمن و کارآمد و حقیقتا از عناصر متخصص و متعهد بود. »
پانزدهمین روز از دی ماه سال ۱۳۷۳، روزی تلخی در تاریخ نیروی هوایی است؛ چراکه شامگاه این روز، هواپیمای حامل منصور ستاری به عنوان فرمانده وقت نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی و همراهانش (که در حال انجام مأموریت کاری بودند) سقوط کرد و همگی به شهادت رسیدند.
او که متولد سال ۱۳۲۷ بود، در سال ۱۳۴۶ دیپلم گرفت و سپس به دانشکده افسری رفت. سال ۱۳۵۰ وی برای گذراندن یک دوره آموزشی یک ساله به آمریکا رفت و پس از آن به عنوان افسر کنترل شکاری نیروی هوایی به خدمت به مردم کشورش مشغول شد. تحصیلات منصور ستاری پس از آن هم ادامه یافت و حتی به زبان های روسی و انگلیسی هم مسلّط شد؛ اما همزمان با آغاز جنگ تحمیلی، تحصیل را رها کرد و به جبهه شتافت.
شایستگی هایش سبب شد تا از سال ۱۳۶۲ به عنوان معاون عملیات فرماندهی پدافند نیروی هوایی، از سال ۱۳۶۴ به عنوان معاون طرح و برنامه نیروی هوایی و از سال ۱۳۶۵ تا هنگام شهادت، به عنوان فرمانده نیروی هوایی ارتش انجام وظیفه کند.
تأسیس دانشگاه هوافضا، تأسیس دانشکده پرواز (خلبانی)، راه اندازی مرکز پژوهش، تحقیقات و آموزش (پتا) و همچنین ...

[ مشاهده متن کامل فرماندهی که نیروهایش را همچون فرزندانش دوست داشت در سایت موسسه فرهنگی و اطلاع رسانی تبیان ]