خاطره سردار فضلی از هم رزمی مجتبی خامنه ای و مهدی هاشمی رفسنجانی

سردار فضلی در بخشی از کتاب خورشید در جبهه می گوید: توفیقی بود که مدتی را در لشگر سید الشهدا محضر برادر بسیار بزرگوارم آقا «سید مجتبی» بودیم.
ایشان مقطعی را که در لشگر سید الشهدا بودند به من توصیه کردند که من را به عنوان آقای حسینی خطاب کنید، چون ما برای ادای تکلیف و برای انجام وظیفه به این جا آمده ایم نه برای نام و عنوان و فخر فروشی. در مقطعی که ایشان در لشگر سید الشهدا بودند «آقا مصطفی» (فرزند دیگر آقا) در جبهه حضور داشتند، مخصوصا در توپخانه ۱۵ خرداد و در یگانهای دیگر بودند.
حضورشان در لشگر ۱۰ در سال ۶۶ و در هنگام عملیات بیت المقدس ۲ و ۴ و والفجر ۱۰ بود. آن مقطعی را که ایشان در لشگر سید الشهدا بودند ما در «ماووت» مستقر بودیم. ویژگیهای زیادی ما از ایشان در آن مدت دیدیم، توقعشان همانند یا کمتر از توقعاتی بود که سایر رزمندگان داشتند، هیچ گاه ندیدم چیزی بیشتر از دیگر رزمندگان بخواهد و یا حتی اشاره ای بکند، بلکه کمتر از آن را قانع بودند. سعی بر این داشتند که در جاهایی که امکان خطر بیشتری هست حضور داشته باشند و در مکانهای امن تعیین شده نباشند. رفت و آمد و سرکشی به خط مقدم را همیشه جزء مبناها و ملاک خودشان قرار می دادند، به موقع با بچه ها شوخی و مزاح هم می کردند، در مورد اقامه نماز یک ویژگی خاصی داشت، سعی داشت هنگامی که جماعت نبود نماز خود را در جاهای خلوت و تاریک که افراد کمتر حضور داشتند به جا آورد.
ما آن جا چادرهای زیادی داشتیم، اما ایشان برای نماز و راز و نیاز، چادرهای پرت و دور را انتخاب می کرد. این حالت در طول مدتی که ایشان در لشگر بودند تکرار می شد و کار یک بار و دو بار نبود.
بزرگواری خاصی در ایشان بود؛ مثلا یادم می آید ...

[ مشاهده متن کامل خاطره سردار فضلی از هم رزمی مجتبی خامنه ای و مهدی هاشمی رفسنجانی در 24 آنلاین نیوز ]